Kapap nie jest sportem, nie istnieje tu pojęcie rywalizacji sportowej. Nie jest to także sztuka walki. Kapap to system walki.

Największy nacisk kładzie się na walkę gołymi rękoma przeciwko napastnikowi posługującemu się dowolnym rodzajem broni oraz walkę z użyciem broni. Kapap jest systemem, w którym uczy się technik pozwalających na obronę przed każdym przeciwnikiem oraz przygotowującym na zaistnienie praktycznie każdej sytuacji.

Wojownik Kapap jest szybką, precyzyjną I zarazem śmiercionośną maszyna do walki.
Kapap jest dostosowany do potrzeb, nastolatków, dorosłych a także dla policji, wojska, agencji ochrony i innych służb mundurowych. Każda z tych grup musi uczyć się i doskonalić specyficzne, dostosowane do ich indywidualnych potrzeb techniki.

Osoby trenującej Kapap nie można nazwać sportowcem. To wojownik (człowiek wojny) – dosłownie. To człowiek przygotowany na każdą sytuację, obronę przed atakiem każdą bronią. To człowiek, który wie, jak obronić siebie i ludzi znajdujących się w jego otoczeniu. Jeśli wystąpi taka potrzeba, jest to człowiek, który będzie umiał posłużyć się każdym rodzajem broni (także palnej) i zrobi to prezentując doskonałą technikę.

Dopiero od 1999 roku zaczęto nauczać cywilów Kapapu, zarówno w Izraelu jak i poza jego granicami. Stało się to wiele lat po tym jak inne style, np. karate czy judo zyskały popularność. Ta popularność wiąże się jednak z tym, że z roku na rok tracą one swoją aktualność (czytaj: SKUTECZNOŚĆ).

Kapap, jako że powstał w atmosferze wojny i przestępczości ulicznej, charakteryzuje się technikami będącymi odpowiedzią na realne zagrożenia. Instruktorzy Kapap w Izraelu szkolą teraz oddziały Israel Defense Forces takie, jak Yamam oraz Shabak oraz oddziały specjalne.

Wojownik Kapap jest świadomy tego, że nigdy nie otrzyma medalu za swoje umiejętności. Jedyną i zarazem najważniejszą nagrodą jest obronione życie i zdrowie.

Za czasów imperium osmańskiego, kiedy Palestyna była częścią Syrii, żydowscy osadnicy byli nieustannie terroryzowani I zastraszani przez arabskie gangi. Znajdując się w tej sytuacji, zaczęli między sobą uczyć się samoobrony, co doprowadziło do powstania prostego „systemu samoobrony”, opartego na intuicji i odruchach. Uczyli się także różnych metod walki od walczących z Osmanami żołnierzy brytyjskich.

Wyszkolenie żołnierzy brytyjskich obejmowało boks, judo, zapasy oraz inne sztuki i systemy walki, których Brytyjczycy nauczyli się podczas trwania Imperium Brytyjskiego. Trenujący wnieśli ze swojej strony techniki walki długim kijem (laską i laską pasterską), nożem i bagnetem. Powstały system nazwali KAPAP”? (w Hebrew jest to akronim Krav Panim el Panim,  , czyli walka twarzą w twarz)

W latach 1920-1948 Kapap ewoluował i stał się systemem walki stosowanym przez ugrupowania podziemia, głównie przez Haganah (w Hebrew oznacza to obronę). Kapap rozwijał się a przestrzeni lat jego techniki stawały się coraz bardziej wyrafinowane. Także imigranci nadciągający do Palestyny przywozili ze sobą coraz to nowsze techniki i style.

Wraz z ustanowieniem Państwa Izrael (State of Israel) w 1948 roku, Kapap stał się systemem walki nauczanym m.in. w Israel Defense Forces oraz Israel Police, a także pozostałych ówczesnych siłach zbrojnych. Ten unikalny styl wciąż ewoluował, uwzględniając elementy współczesnych, klasycznych a także antycznych sztuk i stylów walki, także z wykorzystaniem broni długiej i krótkiej. W ten sposób Kapap stał się kwintesencją prostoty i efektywności różnych stylów walki

Lotar to nazwa oznaczająca w języku hebrajskim „walkę z terroryzmem”. KAPAP w znaczeniu hebrajskim to Krav Panim el Panim, czyli walka twarzą w twarz. KAPAP to oprócz Krav-magi drugi system walki obowiązujący w armii izraelskiej.

Krav palm la palm polega na pokonaniu wroga zadając mu śmiertelne rany w jak najkrótszym czasie, minimalnie ryzykując swoim życiem.

Już w powyższym zdaniu występują dwa wyrazy nad którymi powinniśmy się zastanowić „wróg” i „śmiertelny”. Kapap to forma walki typowo wojskowa nie polegająca na obronie lecz skupiająca się na ataku! Do walki używamy broni palnej długiej, krótkiej, pałki, kubotana i krótkiego noża (karabit). Ponieważ Kapap jest systemem walki wojskowej, wymaga od nas umiejętności posługiwania się bronią palną rożnego rodzaju, walki nożem a nawet umiejętności jazdy ofensywnej, defensywnej, kontr antyterrorystycznej. Nie dzielimy go na rodzaj cywilny i wojskowy.

DLACZEGO? W Izraelu obowiązuje powszechny obowiązek trzy letniej służby wojskowej dla kobiet i mężczyzn, więc jaki by miało sens szkolenie cywilne jeśli 90 % społeczności służyła, służy lub będzie służyć w wojsku !!! Jak specyficzny jest Izrael, tak samo specyficzny jest Krav Panim el Panim. Ciosy i bloki pochodzą od rodzaju chwytu broni oburącz (broniąc się przed napastnikiem wykonujemy te same ruchy blokujące jak byśmy mieli w rękach broń długą). Ciosy przeważnie zadawane są otwartą dłonią lub dłonią zaciśniętą w tkz. młot. Sceptycy na pewno starali by się podważyć taki sposób rozumowania, ale czy na pewno? Osoby, które były w wojsku na pewno zdają sobie sprawę, że kiedy są na polu walki to zagrożenie urazu i kontuzji jest bardzo wysokie.

Na przykład analizując typowe umundurowanie i wyposażenie bojowe żołnierza, nieskuteczne będą ciosy zadawane w korpus i w głowę, ponieważ kamizelka kuloodporna i taktyczna oraz hełm, nie pozwalają na unieszkodliwienie przeciwnika. Chełm na głowie uniemożliwia precyzyjne trafienie pięścią w twarz. W Kapap skupiamy się nad miejscami, które są nieosłonięte czyli kark, podbródek, szyja, krtań i krocze. Jeśli do walki będziemy używać noża, to nie będziemy dźgać wroga, lecz wykonywać ruchy cięte na okolice nadgarstków, szyi i nóg, w ten sposób skutecznie eliminując przeciwnika.

Oczywiście ten system walki jest przeznaczony dla ludzi rozważnych i myślących! W Polsce nie jest potrzebny tak agresywny sposób działania, ponieważ nie jesteśmy państwem, które pozostaje w ciągłym stanie wojny. Na pewno jednak warto przyjrzeć się ciekawostkom i rozwiązaniom występującym w izraelskim systemie Kapap.